Αυτό που ζητάει ο κόσμος μας
Θα σας γυρίσω 7 χρόνια πίσω,στο 2009,όταν η ομάδα μας γυρόφερνε ακόμη στα ''χωράφια'' της 'Γ εθνικής και επιδίωκε με τον(ιστορικό,όπως εξελίχθηκε)αγώνα του μπαράζ κόντρα στην Ρόδο.να επιστρέψει στη 'Β εθνική γιανα διεκδικήσει έπειτα την μεγάλη άνοδο στην 'Α εθνική,κάτι που συνέβη 2 χρόνια μετά.
Τώρα λοιπόν θα σας γυρίσω ακόμη πιο πίσω,στο πιο μακρινό 1997,σε μια μοιραία μέρα στο Άργος,ο Παναιτωλικός έχασε τον αγώνα επί του Παναργειακού και κατ'επέκταση την άνοδο στην πρώτη κατηγορία,όντας μια εκπληκτική ομάδα και έχοντας κερδίσει μεγάλα παιχνίδια(με πιο σημαντικές νίκες αυτές επί της 2ης στη βαθμολογία Προοδευτικής με 1-0 αλλά και επί του ΠΑΣ Γιάννινα με 2-4),με σφαγιαστική διαιτησία μάλιστα που λειτούργησε προς όφελος του Εθνικού που σκανδαλωδώς βρέθηκε τελικά στην 3η θέση που οδήγησε στην άνοδό του στην 1η Εθνική.Εκείνη τη μέρα λοιπόν που συνέβησαν όλα αυτά,ο Παναιτωλικός έπαιξε μπροστά σε περίπου 2 χιλιάδες κόσμο που αποχώρησε από το στάδιο έχοντας κυριολεκτικά χάσει τη γή κάτω από τα πόδια του.
Ακολούθησαν πάρα πολύ δύσκολα χρόνια,σε 'Β,'Γ και 'Δ εθνική.Και επανέρχομαι στο 2009,όχι στη μέρα του μπαράζ,αλλά στη μέρα που βγήκαν σε κυκλοφορία τα εισιτήρια του αγώνα,όταν χιλιάδες άτομα ''κατασκήνωσαν'' από πολύ νωρίς έξω από το γήπεδο γιανα προμηθευτούν το ''μαγικό χαρτάκι''.Το πιο εντυπωσιακό,ακόμη περισσότερο και από το γεγονός πως οι πρώτοι που έπιασαν θέση από νωρίς έφυγαν από τα σπίτια τους στις 5 το πρωί,ήταν όχι τα χιλιάδες άτομα που συγκεντρώθηκαν(άλλωστε αυτό με την ομάδα μας γίνονταν συχνά πυκνά εκείνες τις εποχές).Αλλά το πόσο πάθος έδειχναν όλοι για την ομάδα.Οι συζητήσεις που έγιναν πάνω στην αναμονή,μαρτύρησαν την επιθυμία του κόσμου να βρεθεί ο Παναιτωλικός εκεί που ανήκει.Και τότε κατάλαβα ότι ο Παναιτωλικός για μια ζωή θα πρέπει να γίνεται όλο και καλύτερος.Να προχωράει χωρίς ταβάνι στους στόχους του.
Η ουσία αυτού του άρθρου δεν ήταν όμως ιστορική.Οι δύο αυτοί αγώνες ήρθαν σαν παραδείγματα γιανα αποδείξω κάτι άλλο.Τον λόγο που ο Παναιτωλικός πάντα είχε τον κόσμο στο πλευρό του.Οι δύο αγώνες αυτοί δεν αναφέρθηκαν τυχαία.Θα έλεγα ότι ιστορικά μπορεί να υπάρξει σύνδεση μεταξύ τους,καθώς στην πρώτη περίπτωση ο Παναιτωλικός μπροστά στον κόσμο του έχασε την ευκαιρία να επιστρέψει στην 'Α εθνική,ενώ στην δεύτερη όλα πήγαν καλά και τελικά η ομάδα πανηγύρισε την άνοδο στη 'Β εθνική μπροστά σε 10 χιλιάδες κόσμο.
Τι είναι όμως αυτό που έκανε τον κόσμο να τρελαίνεται και να ακολουθεί τον Παναιτωλικό παντού?Τι είναι αυτό που γέμιζε μέχρι και τα σκαλιά του γηπέδου,το χώρο πίσω από τον τέρμα,τις πολυκατοικίες και τις μάντρες?Τι είναι αυτό που λείπει σήμερα και μαζί του λείπει και ο αυθεντικός κόσμος του Παναιτωλικού?
Είναι μια ομάδα που αφήνει την ψυχή της στο γήπεδο και χειροκροτείται χάσει ή κερδίσει.Είναι ο κόσμος που δεν σταματάει να τραγουδάει,το εκρηκτικό κλίμα,το γήπεδο κολαστήριο.
